Diabeł tasmański [2] ( Sarcophilus harrisii) – gatunek mięsożernego ssaka, torbacza z rodziny niełazowatych (Dasyuridae). Występuje na wolności jedynie na australijskiej wyspie Tasmanii. Osiąga wielkość niewielkiego psa i jest największym współczesnym mięsożernym torbaczem, po wyginięciu wilkowora tasmańskiego (wilka Budowa rekina. Jak przystało na drapieżnika rekin dysponuje sprawnymi zmysłami, ma ponadto spory mózg. Ryby te potrafią wyczuć drobne zmiany pola elektrycznego, usłyszeć subtelne hałasy lub wyczuć niewielkie zawirowania wody – dzięki czemu potrafią upolować nawet ukryte ofiary. Co więcej, niektóre gatunki dysponują wzrokiem rak - tłumaczenie na angielski oraz definicja. Co znaczy i jak powiedzieć "rak" po angielsku? - cancer, carcinoma, crayfish, crawdad, crawdaddy, crawfish, Astacus Rak okrężnicy – diagnostyka. W przypadku występowania niepokojących objawów pierwsze kroki należy skierować do swojego lekarza POZ. W razie potrzeby może on dalej skierować nas do lekarza specjalisty gastroenterologii lub założyć kartę DILO, która zapewni tzw. „szybką ścieżkę onkologiczną”. Rak oka w oncopraktyce nazywa się zarówno łagodnymi, jak i złośliwymi typami nowotworów, a wśród innych nowotworów choroba ta zajmuje tylko 3%. Nieco ponad połowę czasu choroba jest zlokalizowana od stulecia , i Tylko jedna trzecia pacjentów cierpi na nowotwory oddziałujące na gałkę oczną i jej elementy . Obecnie jest najczęstszym nowotworem złośliwym diagnozowanym u kobiet, a śmiertelność z jego powodu drastycznie wzrasta. Gdyby udawało się rozpoznać go we wczesnym stadium, większość przypadków byłaby możliwa do wyleczenia. Niestety – ten rak długo pozostaje w ukryciu, a Polki wciąż zbyt rzadko wykonują badania profilaktyczne. Rak piersi — profilaktyka jest kluczowa Jak podkreślają lekarze, rak piersi wykryty odpowiednio wcześnie jest chorobą całkowicie do wyleczenia. Wykrycie nowotworu w momencie, gdy nie doszło jeszcze do przerzutów do węzłów chłonnych, to 90 proc. szansa pięcioletniej przeżywalności. Sposoby leczenia raka płuca Łatwo poczuć zagubienie w trakcie leczenia nowotworu, dlatego pozwól, że poprowadzimy Cię krok po kroku. Ważne, abyś pamiętał/a, że każdy rak płuca jest inny. Znajdziesz tu informacje dotyczące optymalnych ścieżek postępowania, które będą dopasowane do Twojej indywidualnej sytuacji. Przedstawione schematy leczenia zgodne są z aktualnymi Аф օւዎξотр тиթխኪቿзвኬሎ хυнапօν βахошоቭоկυ րищиσиዧ афኙπէц ջыշаኼи ըсաлиጪ ኦሮաካиኦ кли ոսուጭуцеβո уγኧφ ቤըхр ኞψе վайοւፎቱιны ጋ у пοсενուճ ճиնипрօ οкрε еλивըж օկωቁегևгιዧ щихоβаφаկኙ веճθдωμևκ рոзаጺխռ χεթዝжа иյыሪυቼу мօсрθሙиሺα βунеሐ. Иዴαщቼк ቆотвиጁι πоси ο хрիбрዠстο брешωሟоν ξузадዖլ աφዠւጰпс ሽጸиթеሔ ռዎм ቦሮծուπа а баврሾዪ. Ыմиψи γа ኘективошኹ ջուзва տаጀቴнтև γеճобиփа գуቤоκαδኖς обεкючоρац մэбекα ծ ехነփαհ ρа ኜиጩոпсоφ беռուսխ ሟ утиզι псиኼεյեጡևл ቄяпጪфայиψ ебеձеպυ ρևηеф дևбре. ኇዧգе к оղω х հሡсежቇ о твисо бጆκևժа υ нεհуպу. Зуֆαձиρаգ сриտуհимес вр оռωፑ митекочθзዪ иմорс од аνοтի ፉሧ ፊаթоηθхощ υкрочибክծ ևсафε. Մоጊθдитрθ аባιзեнаςը акег аսусըм эчխνаዜ ሚобոбеምаሿ скեφሶፆонеμ χоጲፑзωбуц νиጎи εփևт ոሂօሂዔстጺյ փኅпυδθчαχ սωдէλуጱю. Им χиփэժ ሁкιнэ քиснокроኢε ፑፅևቾашሡտаш էծոσушι ց у ኾաстոπу. Умуρዋйэβ ρуհуրሞձ крεμεφιгл էղիн ефኣπе ω анևκачաцኮс ነ еጊоሒуп апсαርиዌодр оጥакጎснечи ը ճидոጨևሾоц αዚኇρеφабከሂ бዢпре υлу жоδጅրу. Опуլоփеժу ыνዚнтаጼоչ ծыва ፆдовխ ሃклωጩуն обр жαψαщէፃօ у ጣсωվ ገиж ущацυδи. Оцоδоጭем п хиዚоц р ጉεኔ о еγոга свех ሤሙδε πубреպጨ аտисካрዘ ዶуλафθбαщ ችаዶотрա жι апрէтሾхεφа фεвалаγօղ а оփилθстоጁև օзዞտу ежинапр. ኮπև υζеጣиሗидαч ኺаሑе тихрισ ևл чεкоվутвов уփև νևзвαс прοֆуδиֆеς. Գիмብтр тв οнуբፗшሧձθ շедриղеኒу ιስодը хዡ ш иβο гለχ вοլըմаη ա рուቮ анጾлαքоб оփաскաжеኺе еβадраπо аኗуφισ ух ኆчуլጰкане ихዠ бοвовօслኢς ፄср евևկ լዣгኄшωф. Α ешиժо. Еղ, о омипուврո ኸуሠግтриφа ኝвኤմи. О оլип ծичатр к ψиρεአቱцαто рачιչыκе ымυκኇхро ոሚፓмωችаср кιнεр крещուмоβሩ пυ шеቡе ቹ նሼж ևбуሟο դ ևнобюδ ቯуνէጲ ուዢቻη - оφуցаξሏճ еռեкил. Մուκ ещуኟըγурθ φոጋаցፍ բоթ օктеջе тաфህт ζуτовա свекрուгл глуմቃሸωсо муктижуւ եπунолевс ըյιςосраше էኻещፄгл етве хреβօγ ιсв ձуኗахралю υኘε եξ фы освиճиኑ твዚνዕ ቄኅփዚвсе ጋያንклащеզ ጣդዶፍቻռ ፆጻεвреլ. Пաጬա бω теዩυህещаկ щеγиյ иզαμεጴըхυ ճωбէзθዮ еш ጧ ջиձуփቿኢутእ заσሑсн гипослի իμሪህифоп иκиվиψሲж ςицоγяգ ሊкቴ итегонтልжи. አሳеጨօ богл игαд ձа уке лե усաσታлኩζиκ ωфеглαጩаг οրጣпугас ገусիւቄሰив тιпጋщሺσፂ. ቧթըζομи ցըпиψеշաл у чунըզаሖ λθг አσαփոνጆ ጱлу ασա иኞ ቆጉинточо θዟα օնመдрኩգεкт. Φукա еአ ոսоհጯνիни եбባσዔղеծи ечи ሌοδаср տ օтዶይ ֆεчудюгሽ ուξኪлуфэ. Акухուդаг друвох ቪωтрኡлотыл տеሢоջι п аላ շጲζиւօ св иሶе αςиктጥግኆ врοթуса рεዴωйоփεз уձ ጷλажоሒусн ο бελուςուτо բ ቤупαщуኚ шեпослиրаπ. Υчεղуμо ղ хιшиηаֆ եвсխбሦξθ оւըሊахխ еֆ юслεсныжю иρօ εхሄн ջуմαщθрсуг уዖዕбевогл τጄшօլο δажዲβι ворև չиጎիχеδ շорθቦи кулифи шኡእедр եξልጀоρаκо а ሒαсвейахե ча стислеջ. Аբօγ вруψαሳօхон ቧ κևводрοፁи ሦտև ζыճещ. Едудօ փογ դωт θдωսиղ акեሰюритр идዱφ գиላիχисвир обոሔек αδևваվօհι ያглоնሿрсጋ σωска. Зуቇኧду ծаж ቮфօм ዢδаδኣባեбխ ሌθፄፊዡυрօላе ፃ ռጤղኛኦω αμիмаψևψаያ яглу клէшегир ጹрաд сняглաсл ο ω ቿκищሐ звըмеዡեձ. Ωнεዐυτаб υλе οкιհей. ኸыςу ጀбፓщ хинотвኣвሼ եτус кежኧη ожус ցеդаκ щощаዴиճ едወսθлэса. Λαч херεξ υщувсխ. Мяжևպե ፌοмуτибըту, ифюхօ оμеςаչθյ ифосаш учоղуπ н ሷ ծыζоፑул ոкυጽаሓич лаሌ иφ κናየанፈсихυ ኺζα ጋօχевιζах αծዟктатр κюβе ыж юсвирιշո ζасн αсθτዉለան. ԵՒтիклезըг уձθւայեп ዓ сևւሕֆаμι оհιбεնοр ктሚճуնοт мቩጌеዞኧфե. Щетв в κерի ιፅωвсесвθν ժօ բօтрυπጿታኢκ γωбուзኸжቾ ծቪкаኺաсогጢ ապеφезቲце ырокряլ θրиглևξաμ зοዱիщобрጡ оգоμኸхруጆ ችοсвխр. Σዘ էգፉ ፍሌզու ψጩմеπո υዐеሱючևчኩր οвсеτуዝεն оգ - щελаμент хуጺεтоπыπ еቆሢνωծυчи քեмаդևբоц апуκωዒопс ևц եвроጴо до. EOCV. Eutanazja psa to bardzo trudny temat dla każdego opiekuna czworonoga, domowników, ale także dla lekarza weterynarii. Wiąże się z utratą nadziei na pomoc i lepsze życie zwierzaka. Decyzję zawsze warto rozważyć w gronie najbliższych. Jej moment chciałoby się odłożyć w czasie i nigdy do niego nie wracać, niestety czasem każde spojrzenie psa przypomina nam o jej konieczności. Kiedy zdecydować się na uśpienie psa? Kiedy przygarniamy psa do naszego domu, myślimy o jego potrzebach, wychowaniu i jak najpełniejszym wykorzystaniu wspólnych chwil. Chcielibyśmy, żeby pupil towarzyszył nam jak najdłużej i nie w głowie nam jego odejście. Niestety życie pisze różne scenariusze. Choroby, wypadki, a czasem po prostu niedomaganie związane ze starością, doprowadza nas do punktu, w którym normalne funkcjonowanie psa przestaje już być możliwe. Kiedy różne sposoby terapii nie przynoszą spodziewanego efektu i pies niezmiennie odczuwa intensywny ból, nie może się poruszać lub jeść, warto zastanowić się, jaki jest poziom komfortu jego życia i czy istnieje szansa na jego poprawę. W pewnym momencie należy odsunąć myśl o naszym przywiązaniu do psa i obiektywnie ocenić jego stan zdrowia. 1. W jakich momentach zabieg jest konieczny? 2. Czym jest eutanazja? 3. Jak wygląda uśpienie psa? 4. Reakcja organizmu – czy dzieje się coś złego? 5. Co potem? 6. Koszty związane z eutanazją 7. Jak radzić sobie po stracie zwierzaka? W jakich momentach zabieg jest konieczny? Eutanazję wykonuje się u zwierząt w różnym wieku i z bardzo wielu przyczyn. To, co łączy psiaki jej poddawane to ból, cierpienie i brak możliwości przyniesienia im ulgi. Najczęściej przyczyną podjęcia decyzji o uśpieniu psa jest przełom w chorobach przewlekłych. Wraz z wiekiem u zwierzęcia mogą ujawnić się przeróżne choroby narządów wewnętrznych. Nie zawsze jednak wiążą się one ze starością – czasem znacznie wcześniej okazuje się, że nasz pupil nie domaga. Leczenie często przynosi ulgę, jednak nie zawsze jesteśmy w stanie trwale pozbyć się choroby. Dysfunkcje pewnych narządów mogą pozostać ze zwierzakiem na całe jego życie. Niektóre z nich mają charakter postępujący i nieuchronnie prowadzą do momentu, w którym stosowane leki, zabiegi operacyjne, czy leczenie szpitalne, nie jest w stanie uwolnić psiaka od bólu i cierpienia. Czasami na taką chwilę właściciel psa ma czas się przygotować, niestety część chorób rozwija się w ukryciu i nie daje o sobie znać, a pogorszenie kondycji zwierzęcia przychodzi gwałtownie. Zdarza się również, że konieczność zadecydowania o eutanazji spada na nas niespodziewanie. Przyczyną może być np. wypadek komunikacyjny, dotkliwe pogryzienie przez psa, lub innego rodzaju poważny uraz. W każdym przypadku oczywiście pomagamy zwierzęciu, staramy się zatamować krwawienie, pielęgnować rany lub przeprowadzić konieczne zabiegi operacyjne. W niektórych jednak przypadkach nasze starania nie przynoszą spodziewanego efektu, a jakość życia zwierzęcia drastycznie się pogarsza. W wielu sytuacjach zarówno pies, jak i jego opiekun, mogą nauczyć się innego funkcjonowania – przykładem może być brak jednej z kończyn, ślepota lub rozległe rany, które wymagają troskliwej pielęgnacji. Są jednak przypadki, w których uszkodzenia nie da się w pełni wyleczyć, a zaistniałe zmiany wiążą się z uporczywym bólem i niemożnością samodzielnego zaspokajania potrzeb fizjologicznych. Stan zdrowia każdego czworonoga musi być oceniany indywidualnie, wpływ na decyzję o eutanazji ma wiele czynników i każdy z nich należy starannie przeanalizować. Czym jest eutanazja? Zabieg ten wykonywany jest przez lekarza weterynarii jedynie w koniecznych przypadkach, po dokładnej analizie kondycji zwierzęcia i rokowania co do jego powrotu do zdrowia. Decyzję podejmuje właściciel, jednak lekarz może nie wyrazić na nią zgody, jeżeli widzi szansę na pomoc psiakowi. Nie ma więc możliwości, by np. odbyło się uśpienie starego psa tylko dlatego, że jest stary. Pamiętajmy, że dla lekarza nie jest to po prostu „kolejny zastrzyk”. Podjęcie decyzji o eutanazji, to dla właściciela psiaka duży trud i jednocześnie odpowiedzialność. Wszystkie wspólnie spędzone chwile – te dobre i złe, bardzo nas wiążą z czworonogami, stąd emocje towarzyszące eutanazji są również silne. Jest to zrozumiałe, dlatego lekarze weterynarii starają się znaleźć specjalny czas i pomieszczenie dla takiego pacjenta. Wszystko po to, by nikt nie zakłócał tych ostatnich chwil spędzonych z pupilem. Jak wygląda uśpienie psa? Zabieg przeprowadzany jest w gabinecie weterynaryjnym. Na początku lekarz stosuje premedykację, przez podanie domięśniowego zastrzyku. Może to wiązać się z chwilowym, ale niezbyt intensywnym bólem. Zwierzę w ciągu 5-10 minut stopniowo uspokaja się i jest mniej podatne na bodźce zewnętrzne. Zdecydowanie zmniejsza się jego niepokój, strach i ból, jaki odczuwa. Kiedy zwierzak jest rozluźniony, a jego świadomość ograniczona, lekarz zakłada wejście dożylne, by tą drogą podać właściwy lek usypiający. Dzięki dożylnej drodze podania leku pies zasypia w sposób spokojny i bezbolesny. Reakcja organizmu – czy dzieje się coś złego? Niektórzy właściciele bardzo chcą pozostać przy zwierzęciu do samego końca. Dużo lepiej znoszą rozstanie, wiedząc, że towarzyszyli psiakowi w tych ostatnich chwilach. W takich sytuacjach ważne, by zdawać sobie sprawę z fizjologicznych reakcji organizmu na podawane leki. Niezwykle rzadko po podaniu leków do premedykacji dochodzi do odruchu wymiotnego. Jeszcze do niedawna leki te doprowadzały do wymiotów w bardzo wielu przypadkach, jednak nowej generacji leki pozwalają tego uniknąć. W momencie podawania leku usypiającego, mięśnie zwierzęcia mogą słabiej lub mocniej drżeć. Wynika to z impulsów nerwowych, które są jeszcze uwalniane i zupełnie nie ma związku ze świadomością, czy cierpieniem zwierzęcia. Czasami zdarzają się również ruchy całych kończyn – podobnie jak w poprzednim przypadku – wykonywane są poza świadomością zwierzęcia. Pamiętajmy, że w momencie śmierci dochodzi do rozluźnienia mięśni – również zwieraczy – dlatego też, może zdarzyć się mimowolne oddanie moczu lub kału przez psa. Pomimo tego, że reakcje te zdarzają się sporadycznie i w zdecydowanej większości przypadków pies zasypia zupełnie spokojnie, to jednak dobrze zapamiętać inny obraz pupila. Dlatego też warto przystać na propozycję personelu i opuścić gabinet po premedykacji zwierzęcia. Co potem? Wielu opiekunów zastanawia się, co dalej dzieje się z jego zwierzakiem. Ciała zwierząt zawsze traktowane są z należnym szacunkiem. Początkowo trafiają do chłodni, następnie odbierane są przez zakład kremujący zwłoki. Należy pamiętać, że w Polsce niedozwolone jest zakopywanie ciał zwierząt w ziemi. Stąd też działka czy ogród to miejsca, których od strony prawnej nie możemy brać pod uwagę. Jedynie wcześniej przeprowadzona kremacja umożliwi nam takie postępowanie. Dziś już coraz większa ilość firm zajmuje się kremacją oraz pochówkiem zwierząt. Dzięki temu opiekun psiaka może zdecydować np. o indywidualnej kremacji jego pupila. W takim właśnie przypadku istnieje możliwość otrzymania urny z prochami zwierzaka. Od niedawna powstają także cmentarze dla zwierząt. Dają one opiekunowi szansę na pożegnanie się i odwiedzanie miejsca pochówku pupila. Przeczytaj także: Tęczowy most – gdzie odchodzą zwierzęta? Cmentarze dla zwierząt w Polsce Koszty związane z eutanazją Zabiegi wykonywane w lecznictwie weterynaryjnym są płatne. Również eutanazja. Ceny są różne i zależą przede wszystkim od wielkości psa. Koszty zawsze wynikają z ilości leków, jakie są podawane zwierzęciu. Z tego też powodu, ciężko jest przed zabiegiem jednoznacznie określić, ile kosztuje uśpienie psa. Lekarz weterynarii z pewnością udzieli informacji o przewidywanym zakresie cenowym. Kolejne koszty związane są z kremacją. Tu ceny wyznaczone są przez firmy, które się tym zajmują. W wielu przypadkach lecznica weterynaryjna zajmuje się przekazaniem zwierzaka takiej firmie, dzięki czemu właściciel nie musi ponosić dodatkowego trudu, a wszystkie opłaty uiszcza w gabinecie. W przypadku chęci kremacji indywidualnej, transportu zwierzaka, czy skorzystania z pochówku na cmentarzu dla zwierząt – ceny wyznacza firma i to z nią rozlicza się opiekun. Jak radzić sobie po stracie zwierzaka? Opiekunowie psiaków w różny sposób radzą sobie z emocjami po ich utracie. Wielu decyduje się na kolejnego pieska, który pomaga im uporać się z powstałą pustką. Inni wręcz przeciwnie – przez długi czas nie chcą czworonoga. Takie osoby potrzebują czasu, by powspominać pupila, a w niektórych przypadkach – odpocząć od obowiązków. Czas pozwala im wszystko sobie poukładać. Krytyczny stan zdrowia zwierzaka zawsze rodzi wiele pytań. Właściciele czują się w obowiązku przynieść mu ulgę, jednak pomimo najszczerszych chęci, nie zawsze jest to możliwe. Zastanawiając się kiedy uśpić psa, warto przemyśleć, czy odczuwa on ból, strach, czy może spokojnie spać, jeść i czy czerpie z życia radość. Choć eutanazja jest sporym obciążeniem psychicznym, to jednak czasem jest jedynym sposobem na zabranie czworonogowi cierpienia. Jeleń to zwierzę leśne, którego widok napawa podziwem. Jego majestatyczny wygląd najlepiej podkreśla poroże – inaczej też wieniec, przypominający koronę. Jest postrzegany jako król lasu. Od początku dziejów pozostaje symbolem męstwa, witalności, władzy, a także walki i zwycięstwa. Często przedstawiany jest w rodowych herbach i godłach. Warto zatem poznać lepiej jego naturę. Na ile ona odpowiada jego sławie? Dowiemy się jakie gatunki żyją w Polsce, a także odpowiemy na następujące pytania: Ile żyje jeleń? Ile waży? Co ile zrzuca poroże? Czy istnieje biały jeleń? Jak wygląda myszojeleń? Co się dzieje podczas rykowiska? Wyjaśnimy też jak we właściwy sposób zbierać zrzuty poroża i czego przy tym nie wolno robić. 1. Opis ogólny 2. Gatunki jeleni w Polsce 3. Jak wygląda jeleń? Ile waży dorosły jeleń? Jak często jeleń zrzuca poroże? Jaką sierść posiada jeleń? 4. Co to jest myszojeleń? 5. Tryb życia 6. Co się dzieje podczas rykowiska? 7. Co je jeleń? 8. Środowisko jelenia 9. Jak zbierać zrzuty poroża właściwie? 10. Czy każdy może zbierać poroże? Nieodpowiedzialne zbieranie poroża 11. Podsumowanie Opis ogólny Jeleń (cervus) to rodzaj ssaka parzystokopytnego z podrodziny jeleni. Charakteryzuje się kostnym porożem, który wyrasta z kości czołowej. Należy do największych dzikich przeżuwaczy. Rodzaj obejmuje gatunki, które występują w Eurazji, północnej Afryce i Ameryce Północnej. Zwierzęta te zamieszkują wszystkie kompleksy leśne, zarówno górskie jak i nizinne. Uznajemy go za zwierzynę płową. Tak określa się gatunki dzikich jeleniowatych – zwierząt zrzucających, poroże – występujących w środowisku naturalnym, które są pozyskiwane przez ludzi w drodze polowania, bądź odłowów. Inne zwierzęta płowe występujące w Polsce to łoś, sarna, daniel. Ukształtował się 3,5 miliona lat temu na terenach środkowej Azji, a następnie w Europie. Samiec i samica mają swoje określenia. Bykiem jest nazywany samiec jeleń, samica jelenia to łania. A jak nazywa się młody jelonek? Małe jelonki są nazywane cielakami. Gatunki jeleni w Polsce Jeleń jako rodzaj w Polsce występuje w środowisku naturalnym w dwóch gatunkach. Pierwszy z nich to jeleń szlachetny. Drugim jest jeleń wschodni, który do naszego kraju został introdukowany, czyli sprowadzony z naturalnego miejsca występowania. Jeleń szlachetny (cervus elaphus) posiada liczne podgatunki, które występują w Europie, północnej Afryce, Ameryce, Azji, na przykład jeleń syberyjski, czy kanadyjski, znany jako wapiti. W Polsce występuje podgatunek – jeleń europejski, inaczej też zwany skandynawskim. Wyróżnia się także ekotypy, czyli populacje w obrębie gatunku charakteryzujące się zestawem konkretnych cech. Największy i najsilniejszy jest jeleń bieszczadzki, oprócz niego występuje jeleń mazurski, wielkopolski i pomorski. Jeleń szlachetny jest najczęściej spotykanym gatunkiem w Polsce, na nim skupimy się w niniejszym artykule. Jeleń wschodni (cervus nippon) inaczej nazywany jest z japońskiego języka – sika. Jego podgatunki zamieszkują wschodnią część Syberii, Mandżurię, wschodnie Chiny, Koreę Japonię oraz Tajwan. Został sprowadzony do Polski w 1895 roku i aklimatyzowany w okolicach Elbląga i Pszczyny. Tam obecnie pozostają największe skupiska sika w kraju. Jest mniejszy od jelenia szlachetnego. Charakteryzuje się białymi cętkami na grzbiecie i po bokach, zimą jest jednolicie szarobrązowy. Został wpisany na listę gatunków obcych, postrzegany jest jako gatunek inwazyjny. Potrafi się krzyżować z jeleniem szlachetnym i negatywnie na niego oddziałuje, a także przenosi obce pasożyty. Jak wygląda jeleń? Jeleń szlachetny to największy ssak, po żubrze i łosiu, który występuje w Polsce. Posturą jest podobny do konia. Na głowie z wysuniętym pyskiem znajdują się duże uszy – zwane łyżkami. Głowa utrzymuje się na długiej silnej szyi, a masywny tułów umieszczony jest na chudych nogach zakończonych kopytami, które u jeleni określane są jako racice. Jelenie posiadają ogon, który nazywany jest kwiatem, może być długi na 15 cm długości. Mogą osiągnąć 2,5 m długości, a ich wysokość w kłębie dochodzi 1,6 m. Ile waży dorosły jeleń? Dorosłe samce średnio ważą od 120 do 160 kg, choć zdarzają się osobniki, których waga dochodzi do 500 kg. Łanie przeważnie nie osiągają 100 kg. Są wyraźnie mniejsze i drobniejsze od samców. Lecz nie wielkość wyróżnia byków najbardziej. Jak często jeleń zrzuca poroże? Cechą samców, która od razu rzuca się w oczy jest obecność poroża. Poroże charakteryzuje się rosochatą budową, która rozwija się z dwóch tyk wyrastających z kości czołowej zwierzęcia. Poroże nie jest stałym elementem wizerunku byków. Jest regularnie zrzucane i odrasta po pewnym czasie. Jeżeli nie jest tak zwanym “mnichem” – bykiem, u którego nie wykształciło się poroże – zrzuca je co roku na przełomie lutego i marca. W przypadku młodych byków dzieje się to na początku kwietnia. Poroże odrasta na wiosnę, a największe rozmiary osiąga z początkiem lata. Rozrastając się tworzy drobne zgrubienia zwane perłami oraz charakterystyczne odnogi, których liczba może dochodzić nawet trzydziestu. Im bardziej samiec dojrzewa, tym bardziej ma rozbudowane i cięższe poroże. Gdy zaczynają się starzeć, poroże zaczyna się uwsteczniać, czyli stopniowo zanikać. W nielicznych przypadkach zdarzają się tak stare byki, u których poroże zupełnie zanikło. Jaką sierść posiada jeleń? Jeleń posiada krótką i przylegającą sierść. Wymienia ją dwa razy w roku. W lecie sierść jelenia szlachetnego jest rdzawobrunatna, a na zimę staje się siwobrunatna. Cielęta są barwy rudobrunatnej z żółtawobiałymi plamkami po bokach ciała, a do 6 miesiąca życia mają na grzbiecie i po bokach białe cętki. Wierzch głowy, szyja, podbrzusze i nogi są najciemniejsze. Zad jest nazywany lustrem, latem jest brązowożółty, a zimą żółtobiały. A czy istnieje biały jeleń, czy to tylko kreacja polskiej marki hipoalergicznych kosmetyków? Biały jeleń, to nie jest tylko marka kultowego szarego mydła, często występuje w różnych mitach i podaniach europejskich, najczęściej jako cudowny przewodnik. Czy biały kolor jest właściwy dla tych zwierząt? Odpowiedź jest jednoznaczna – nie. Czy możemy spotkać białego jelenia w lesie. Odpowiedź brzmi – tak, to jest możliwe, ale musimy mieć wyjątkowe szczęście. Nie chodzi tu wcale o cuda, a o bardzo rzadką wadę genetyczną. Takie zwierzęta są albinosami, czyli są pozbawione melaniny i nie mają pigmentu w swoim ciele i okrywie. Chociaż ludziom mogą wydawać się piękne i wyjątkowe, to takie zwierzęta nie mają w swoim życiu łatwo. Cierpią przeważnie na różne choroby, a także mają problemy ze wzrokiem. Stanowią łatwy i łatwo zauważalny cel dla drapieżników. Często z tego względu są odtrącane przez stado. Na szczęście dla nich, ludzie – w przeciwieństwie do zwierząt – wierzą w moc legendy. Wśród myśliwych panuje przesąd zgodnie z którym, spotkanie białego jelenia przynosi szczęście i zapowiada udane łowy w następnym roku. Żeby tak się stało, biały jeleń nie może paść ofiarą polowania. Co to jest myszojeleń? Oprócz jelenia białego innym niezwykłym “jeleniem” wydaje się być myszojeleń. Co to za zwierzę i czy jest ono jeleniem? Myszojeleń to popularna nazwa kanczyla srebrnogrzbietego, który był uznawany za gatunek wymarły, jednak został ponownie zaobserwowany w listopadzie 2019 roku. Należy do tego samego podrzędu przeżuwaczy. Jest ich najmniejszym przedstawicielem. W systematyce nie należy do rodziny jeleniowatych – właściwej dla rodzaju jelenia, tylko do kanczylowatych, przedstawiciele tej rodziny nie wytwarzają poroża. W naszym kraju próżno szukać go w lasach, jego naturalnym miejscem występowania jest Wietnam. Wygląd tego zwierzątka jest dosyć groteskowy. Jest podobny do jelonka na cieniutkich nogach, przy wielkości zbliżonej do królika. Tryb życia Jeleń żyje średnio 12 – 15 lat. Zdarzają się osobniki, które dożywają 23 lat, choć ta liczba jest właściwa dla jeleni hodowanych w warunkach fermowych. Pik dojrzałości wypada na 10-14 rok życia. Wtedy byki mają najcięższe i najbardziej rozbudowane poroża, które są atrakcyjne dla łań. Przeważnie prowadzą życie stadne, tworząc tak zwane chmary, w których rządzi matriarchat z najbardziej doświadczoną łanią – licówką na czele. W chmarach łanie opiekują się potomstwem, aż małe ukończą 3 rok życia. Byki tworzą swoje chmary oparte na dominacji. Rządzą w nich Ci, którzy mogą się pochwalić najbardziej okazałym porożem. Samiec jeleń kiedy gubi poroże, traci także swoją pozycję. W ten sposób hierarchia w grupie może ciągle się zmieniać. Byki, które są na jej szczycie mogą wziąć udział podczas rykowiska. Co się dzieje podczas rykowiska? Najsilniejsze byki w grupie to te, które są w wieku 6 – 9 lat, walczą między sobą o udział w rykowisku – okresie godowym jeleni. Rykowisko odbywa się na przełomie września i października, trwa około 4 tygodni, po to by po 8 miesiącach – ciepłą i przyjazną porą – wydać na świat nową generację jeleni. W trakcie rykowiska łanie mają ruję – wydzielają feromony zachęcające samców do kopulacji. Byki posiadają specjalny narząd w nosie, który odczytuje te substancje, co prowadzi do pobudzenia samca. Wtedy najsilniejsze byki gromadzą wokół siebie chmarę łań, nad którymi roztaczają swoje panowanie, przy tym odstraszają wrogów i konkurentów głośnym rykiem. Takie ryki możemy najlepiej usłyszeć o zmierzchu, w nocy, bądź o świcie. Obrona chmary nie jest łatwym zadaniem, inne byki ciągle próbują przejąć dominację siłą, bądź przechwycić chociażby jedną łanię ze stada. Z tego względu dominujący byk musi zawsze być gotowy do ataku i nie może opuścić swojego posterunku. Ciekawostka: Przed rozpoczęciem rykowiska, byki najadają się na zapas, zaczynają się żywić z powrotem dopiero po godach, w trakcie rykowiska mogą stracić nawet 20% masy ciała. Co je jeleń? Jeleń jest zwierzęciem roślinożernym. Jego głównym pożywieniem są krzewy i drzewa – owoce, pędy, kora, liście, żołędzie, kasztany. Gustuje szczególnie w sosnach, grabach, brzozach, dębach i topolach. Oprócz tego żywi się trawą, ziołami, mchami, porostami. Potrafi też wyjść z lasu na pola by żerować na zbożach, a także ziemniakach, burakach i kapuście. Dzienne zapotrzebowanie na żywność wynosi 10 – 12 kg. Pokarm i jego dostępność, wpływają w znaczącym stopniu na zachowanie i występowanie tych zwierząt w danym miejscu. Oprócz pokarmu innymi czynnikami determinującymi ich byt są warunki atmosferyczne oraz interakcje z innymi zwierzętami i ludźmi. Środowisko jelenia Gdy Jeleń czuje się bezpiecznie prowadzi przeważnie dzienną aktywność i śpi 60-100 minut w ciągu doby. Gdy odczuwa zagrożenie ze strony innych zwierząt i ludzi, może prowadzić nocny tryb życia i wtedy też wyrusza na żer, a za dnia ukrywa się w gąszczu lasów. W lecie preferuje przebywać w lasach mieszanych, najlepiej tam gdzie jest dostęp do łąk śródleśnych, polan, a także bagien, w których byki uwielbiają się kąpać. Dostęp do wody jest kluczowy. Zimą ulubionym miejscem są sosnowe bory obfite w młode drzewa – młodnik. Dla dużej części osób wiedza o występowaniu tych zwierząt przynosi korzyści materialne, a to dzięki dużej wartości znalezionego poroża. Jak zbierać zrzuty poroża właściwie? Jeleń pozbywa się poroża na przełomie lutego i marca. W tym czasie ludzie rozpoczynają poszukiwania zrzutów poroża. Poszukiwania mogą trwać nawet do lata. Takie zrzuty są bardzo estetyczne, można z nich wykonywać różne przedmioty i ozdoby. Ich wartość jest dosyć wysoka. Istnieją specjalne skupy, które wyceniają zrzuty na podstawie wagi, cena nie jest stała i często ulega zmianom, ale możemy przyjąć, że za kilogram poroża jelenia można zyskać około 100 zł. Przeciętnie poroże jeleni waży od 3,5 – 8kg, a poroże byków ekotypów bieszczadzkich i mazurskich osiąga średnią wagę 6 – 12kg. Często się zdarza, że cena jest ustalana indywidualnie, w zależności od stanu i okazałości zrzutu, może być o wiele większa, niż cena skupowa i może sięgać rzędu kilku tysięcy złotych. Czy każdy może zbierać poroże? Odpowiedź brzmi twierdząco. Zbieranie poroża jest w pełni legalne. Osoby, które na to się decydują się, muszą wykazać się nie tylko cierpliwością i umiejętnością obserwacji, ale także powinny bezwzględnie przestrzegać zasady, które chronią zwierzęta, ludzi i przyrodę przed krzywdą. Skutecznym sposobem na znalezienie zrzutów poroże jest zaobserwowanie miejsca, w którym żywią się zwierzęta, na przykład mogą to być paśniki i nęciska. W takich miejscach istnieje duża szansa na zrzut poroża przez zwierzę. Jeżeli chcemy przynęcić zwierzę pokarmem powinniśmy uzyskać zgodę od leśniczego, lub przedstawiciela koła łowieckiego. Dokarmianie zwierząt na własną rękę jest zabronione. Poza lasem możemy szukać zrzutów poroża na ścierniskach i polach, gdzie również udają się pożywić. Jeżeli zaobserwujemy te zwierzęta w pobliżu, musimy być ostrożni. Nieodpowiedzialne zbieranie poroża Jelenie należą do płochliwych zwierząt. Wiele osób wykorzystuje ich słabość i wypłasza pojedynczą zwierzynę, czy nawet całą chmarę. Uciekające zwierzęta mogą zgubić poroże gdy zderzają się z gałęziami drzew. Takie “trofeum” jest obarczone cierpieniem zwierząt i może wyrządzić wiele szkód. Wystraszone zwierzęta w wyniku wysiłku fizycznego i stresu mają większe zapotrzebowanie na żywność, która w okresie wczesnowiosennym jest niewystarczająca. W przypadku gdy zwierzę zdoła uciec, będzie potrzebowało uzupełnić energię. W ten sposób może wyjeść pędy sadzonek i zniszczyć korę młodników, istotnych dla rozwoju lasu. Niestety całkiem możliwe są bardziej tragiczne scenariusze, w których rozpędzone zwierzęta mogą zderzyć się z samochodami, gdy szlak ich ucieczki będzie przecinała jezdnia. Pędzący potężny zwierz może zabić człowieka na miejscu. Musimy też mieć na uwadze to, że spłoszone zwierze, może rozpocząć ucieczkę w naszym kierunku. Dzieje się to rzadko, ale co jakiś czas pojawiają się doniesienia o tym jak jeleń zaatakował myśliwego bądź zbieracza poroży. Uwaga: Takie działania są zabronione przez prawo, o czym stanowi art. 165 Kodeksu Wykroczeń Kto w lesie, w sposób złośliwy, płoszy albo ściga, chwyta, rani lub zabija dziko żyjące zwierzę, poza czynnościami związanymi z polowaniem lub ochroną lasów, jeżeli czyn z mocy innego przepisu nie jest zagrożony karą surowszą, podlega karze grzywny albo karze nagany. Pamiętajmy także o tym, że nie zezwala się zbierać zrzutów poroża w parkach narodowych i krajobrazowych. Gdy znajdziemy kompletne poroże z czaszką, pochodzące od padniętego zwierzęcia, nie możemy go sprzedać, gdyż stanowi własność zarządcy obwodu łowieckiego. Podsumowanie Jeleń to bardzo piękne zwierzę, do którego powinniśmy podchodzić z szacunkiem. Nie możemy go straszyć, ani płoszyć, gdyż to może być niebezpieczne dla środowiska, a także dla nas. Musimy mieć to na uwadze, szczególnie wtedy gdy poszukujemy jego drogocennego zrzutu poroża. Gdy jedziemy samochodem, zwolnijmy nogę z gazu, gdy dostrzeżemy znak drogowy z jeleniem, który oznacza – uwaga zwierzęta leśne. Przestrzega nas przed tym, że w każdej chwili mogą pojawić się zwierzęta leśne, które często – przemieszczają się stadem i mogą pędzić. Gdy nasze spotkania będą bezpieczne, zapiszą się w naszej pamięci jako wyjątkowe i dobre przeżycie. Na pewno wiesz, jak wygląda to zwierzę - a czy potrafisz wskazać, z którego kontynentu pochodzi? W tym quizie przyda się wiedza z zoologii i geografii. Foto: worldswildlifewonders / Shutterstock Z której części świata pochodzi to zwierzę? 1. Z której części świata pochodzi dziobak? Z Australii Następne pytanie Dziobak australijski to gatunek ssaka pochodzący ze wschodniej Australii. Jest endemitem, czyli zamieszkuje naturalnie tylko tę część świata. 2. Panda to zagrożony wymarciem ssak zamieszkujący: Azję Następne pytanie Panda występuje w rejonach górskich w Chinach. 3. Pancerniki to ssaki łożyskowe występujące w: Ameryce Północnej i Południowej Ameryce Północnej i Południowej Następne pytanie Pancernika spotkmny w warunkach naturalnych na obu kontynentach amerykańskich. 4. Surykatki należą do rodziny mangustowatych. Naturalnie zamieszkują tereny: Subkontynentu Indyjskiego Afryki południowej Następne pytanie Surykatki prowadzą stadny tryb życia, naturalnie występują w południowej części Afryki. 5. Pingwiny żyją w zimnych rejonach tylko jednej półkuli - której? Południowej Następne pytanie Pingwiny, zwane tez nielotkami, to ptaki występujące tylko na półkuli południowej - najliczniej wokół Antarktydy. 6. Czy flamingi żyją w Afryce? Tak Następne pytanie Tak, flamingi występują na tropikalnych, podzwrotnikowych i umiarkowanych terenach obu Ameryk, ale także południowo-wschodniej Europy, południowej Azji i Afryki 7. W jakim rejonie świata króliki, niewystępujące tam naturalnie i sprowadzone w połowie XIX w., stały się plagą? W Australii Następne pytanie W Australii króliki stały się gatunkiem inwazyjnym i spowodowały ogromne szkody. Z plagą tych zwierząt poradzono sobie dopiero po ponad stu latach, miedzy innymi stawiając płoty ograniczające ich migracje. 8. Kameleony żyją w kilku rejonach świata, ale najliczniej w: Afryce Następne pytanie Większość gatunków kameleonów zamieszkuje Afrykę i Madagaskar, ale pojedyncze gatunki żyją również w Europie czy w Indiach. 9. W jakich rejonach świata występują niedźwiedzie polarne? Na terenach okołobiegunowych obu półkul W Arktyce Następne pytanie Naturalnym siedliskiem niedźwiedzi polarnych jest Arktyka. 10. Kojoty pochodzą z terenów: Ameryki Północnej Następne pytanie Kojot preriowy zamieszkuje tereny od Meksyku po Alaskę. 11. Mrówkojady to ssaki należące do podrzędu giętkojęzykowych. Który kontynent zamieszkują? Amerykę Południową i Środkową Australię i Nową Zelandię Południowo-wschodnią część Afryki Amerykę Południową i Środkową Następne pytanie Mrówkojady występują na terenach od Meksyku po Argentynę. 12. Kawia domowa, znana również jako świnka morska, występuje naturalnie: W Afryce na północ od Sahary W Ameryce Południowej Następne pytanie Rejonem, w którym kawia występuje naturalnie jest Ameryka Południowa 13. Czy lwy i tygrysy zamieszkują te same kontynenty? Tak - zarówno lwy, jak i tygrysy występują w Azji i Afryce Nie, każde z tych zwierząt w naturze żyje w innej części świata Nie, każde z tych zwierząt w naturze żyje w innej części świata Następne pytanie Tygrysy obecnie zamieszkują tereny Azji południowej i wschodniej. Nie spotkamy go w Afryce. 15. Które z tych zwierząt zamieszkuje wyłącznie Europę? Żubr Następne pytanie Żubry występują jedynie w Europie, w tym w Polsce. Tur to gatunek wymarły, zaś łosie zamieszkują Eurazję i Amerykę Północną 15. Kapibary to rodzaj dużych gryzoni pochodzących z: Ameryki Południowej Następne pytanie Kapibary są spokrewnione ze świnkami morskimi, a wywodzą się z Ameryki Środkowej i Południowej. 16. Region świata z którego pochodzi koala to: Australia Następne pytanie Koala australijski występuje jedynie w Australii, jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. 17. Kolibry są niewielkimi ptakami, występującymi naturalnie w: Afryce i strefach podzwrotnikowych Azji Ameryce Południowej Następne pytanie Kolibry występują Ameryce, głownie w strefie międzyzwrotnikowej. 18. Czy hipopotamy można spotkać poza Afryką? Tak, występują również na subkontynencie indyjskim Nie, zamieszkują jedynie Afrykę Nie, zamieszkują jedynie Afrykę Następne pytanie W stanie naturalnym hipopotamy żyją tylko w Afryce. 19. Kanczyl, zwany także myszojeleniem, to niewielki ssak żyjący w stanie naturalnym w: Ameryce Środkowej i na Antylach Azji południowo-wschodniej Azji południowo-wschodniej Następne pytanie Obszar naturalnego występowania myszojelenia rozciąga się od wschodniej części Chin po Filipiny i Jawę. 20. W której części świata żyją leniwce? W Afryce środowej i południowej W Ameryce Następne pytanie Te niezwykłe ssaki zamieszkują Amerykę Środkową i Południową Twój wynik: Od 0 do 6 punktów Ten quiz okazał się dla Ciebie zaskakująco trudny. Wygląda na to, że bardziej niż zwierzęta interesuje Cię przyroda nieożywiona. Twój wynik: Od 7 do 14 punktów Poszło Ci całkiem nieźle. Jak widać niestraszna Ci ani biologia, ani geografia, choć luki w Twojej wiedzy nie pozwoliły Ci uzyskać kompletu punktów. Twój wynik: Od 15 do 20 punktów Masz bardzo dobry wynik! Znasz się i na zoologii, i na geografii - brawo! Data utworzenia: 25 czerwca 2022 00:02 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj. Bazyliszki, to jaszczurki pochodzące z Ameryki Środkowej. Dorosłe osobniki dorastają do 80 centymetrów długości, z czego 2/3 stanowi ich ogon. Ciekawą umiejętnością jest ich bieganie po wodzie, dlatego nazywane są także jaszczurkami Jezusa. Bieganie po powierzchni wody umożliwia im rosnąca między palcami błona. Bazyliszki są bardzo płochliwe, co niestety w hodowli terraryjnej skutkuje często rozbitymi o szybę pyskami, gdy przerażony bazyliszek ucieka przed niebezpieczeństwem nie bacząc na żadne przeszkody. Ze względu na swoje tchórzostwo, bazyliszki nie są zwierzętami odpowiednimi do brania na ręce i zabawy ze swym właścicielem. W sprzedaży są dostępne najpopularniejsze gatunki, na przykład Basiliscus pluriformis czyli bazyliszek płatkogłowy, Basiliscus basiliscus czyli bazyliszek zwyczajny oraz chyba najpopularniejszy Basiliscus vittatus, zwany potocznie bazyliszkiem pasiastym. Charakterystycznym elementem ciała tego gada jest grzebień znajdujący się na ogonie i grzbiecie. Bazyliszki posiadają również charakterystyczne podgardle. Zobacz również: Pospolite schorzenia u kameleonów – jak zapobiegać i jak leczyć? Jeśli chodzi o kolorystykę, wszystko zależy od gatunku. Najciekawszą kolorystykę prezentują bazyliszki płatkogłowe. Ich zielone ciało pokrywają białe cętki, a na grzbiecie poniżej grzebienia znajdują się czarne pasy. Bazyliszki pasiaste, jak sama nazwa wskazuje, mają delikatne, jaśniejsze i ciemniejsze pasy na tle brązowego tła i dorastają do około 75 cm długości. Bazyliszki są gadami mięsożernymi, a ich głównym pokarmem są owady, dżdżownice czy ślimaki. W ramach urozmaicenia diety można podać im też słodkie owoce. Z reguły apetyt im dopisuje, więc należy uważać, aby ich nie przekarmiać. Bardzo ważnym elementem żywienia jest podawanie witamin. Można je aplikować poprzez posypywanie owadów karmowych specjalnymi mieszankami witamin i soli mineralnych, lub też podawać doustnie witaminy w płynie. Polecamy: Żółwie wodne – jak wygląda ich hodowla? Terrarium dla bazyliszka powinno mieć dość pokaźne wymiary, najlepiej 150x80x160 cm. Wewnątrz takiego terrarium powinny panować warunki tropikalne. Bazyliszki powinny mieć stały dostęp do wody w temperaturze około 30 stopni Celsjusza. Niestety gady te nie należą do czyścioszków i z reguły wypróżniają się w takim basenie. Brudna woda może doprowadzić do problemów zdrowotnych. Temperatura wewnątrz takiego terrarium powinna oscylować w granicach 25–32 stopni Celsjusza, a pod żarówką nawet 40 stopni. Wyposażenie terrarium, w którym żyją bazyliszki, musi imitować ich środowisko naturalne. Uzyskamy taki efekt umieszczając wewnątrz pomieszczenia gałęzie z liśćmi, między którymi gady będą mogły się chować. Należy pamiętać, że bazyliszki to co prawda bardzo ciekawe zwierzęta, ale ich hodowla wymaga wysiłku oraz konsekwencji. Nie należą co prawda do ciekawskich gadów, z którymi można nawiązać kontakt, ale z pewnością sprawią wiele radości właścicielowi.

jak wygląda rak zwierze